Wellington

We hebben het allebei moeilijk met de overgang van de prachtige natuur en de fantastische vergezichten van het zuideiland naar een stad met alle drukte en de mensen massa. Wellington ligt ingeklemd tussen de bergen en de baai. In de bloeiperiode eind 19de, begin 20ste eeuw ontstond hier een welvarende gemeenschap rond de haven. Nog steeds zijn daarvan de huizen en de gebouwen te herkennen. Maar vanaf 1980 moest Wellington verder groeien. Als regeringstad, met parlement en alle ministeries, 2 universiteiten en het bedrijfsleven dat zich hier ging settelen, moest Wellington verder groeien zonder dat daar ruimte voor was. Dat heeft  tot gevolg dat tussen de oude, traditionele  infrastructuur overal hoge kantoorgebouwen en appartement complexen zijn gebouwd. Naar ons gevoel ontbrak een masterplan en dat resulteert in een allegaartje aan hoog- en laagbouw, waarbij elke vrije ruimte benut is om kantoorgebouwen en hotels neer te zetten. Alles door elkaar gehusseld en bizarre perspectieven. Vol is vol zou je zeggen, toch nog steeds wordt verder gebouwd.

Maar natuurlijk heeft Wellington ook mooie, leuk dingen. Rond de haven is het een gezellige drukte met restaurants en terrassen (helaas ook veel wind). Het mooie Te Papa Tongarewa museum geeft een boeiend beeld van de Maori geschiedenis en het oude parlementsgebouw is de moeite waard. Helaas waren de rondleidingen in het nieuwe parlementsgebouw volgeboekt. Dat hebben we gemist, maar de St. Pauls kathedraal hebben we natuurlijk niet overgeslagen.

Gisteren in de uitgaansgebied (veel studenten)  gegeten en vanavond aan de haven in een visrestaurant van heerlijke redsnapper genoten. 

Morgen maar weer de natuur in.....